Prezentujemy Państwu kolejne sylwetki osób, które odeszły z naszej Uczelni (cz. 1 tutaj).
Zdajemy sobie sprawę, że dla wielu czytających nie jest to lektura lekka i przyjemna, chcemy jednak zachować pamięć o naszych Koleżankach i Kolegach, którzy nie tak dawno razem z nami budowali Uczelnię. Jednocześnie apelujemy do wszystkich, którzy nadal są pracowni(cz)kami Uczelni i którzy identyfikują się z wartościami wyrażonymi w naszej Deklaracji ideowej, aby nie ustawali Państwo w pracy nad budowaniem nowoczesnej, uczciwej, rozwijającej się naukowo i dydaktycznie Uczelni.
Wszystkie biogramy powstały za zgodą tych, którzy zechcieli podzielić się z nami swoją historią.
Barbara Stachowicz
Z Uniwersytetem Pedagogicznym była związana od czterdziestu lat. Pracę w ówczesnej Wyższej Szkole Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie rozpoczęła w 1982 roku. Zatrudniona w Dziekanacie Wydziału Humanistycznego na stanowisku referenta, w latach późniejszych starszego referenta, samodzielnego referenta i specjalisty, zajmowała się sprawami studenckimi oraz wszelkimi procedurami związanymi ze studiami podyplomowymi, działalnością statutową, przewodami doktorskimi i habilitacyjnymi, a także postępowaniami o uzyskanie tytułu profesora. Kiedy w 2010 roku decyzją Senatu Uniwersytetu Pedagogicznego z Wydziału Humanistycznego został wyodrębniony Wydział Filologiczny Barbara Stachowicz została powołana na stanowisko p.o. kierownika dziekanatu nowego wydziału. Sprawowała tę funkcję do 2019 roku, bardzo sprawnie organizując pracę administracyjną jednostki. Współpracowała z kolejnymi rektorami i dziekanami wydziału, dzieląc się jednocześnie swoimi kompetencjami, wieloletnim doświadczeniem i wiedzą. Życzliwością i bezinteresowną pomocą zjednywała sobie podwładnych oraz pracowników uczelni, często korzystających z Jej rad.
W 2019 roku, w wyniku zmian administracyjnych w UP wszystkie wydziały zostały postawione w stan likwidacji. Od października 2019 r. sprawy studenckie zostały przekazane nowej jednostce administracyjnej – Centrum Obsługi Studenta, natomiast sprawy awansowe pracowników naukowych przejęło Biuro Dziekanów, w którym Barbara Stachowicz została zastępcą kierownika. W związku z restrukturyzacją uczelni, w 2021 roku została odwołana z tego stanowiska. W październiku 2021 r. Barbara Stachowicz podpisała się pod petycją studentów Uniwersytetu Pedagogicznego, skierowaną do władz uczelni, dotyczącą zamiaru zwolnienia z pracy dr Małgorzaty Trojańskiej, Pełnomocniczki Rektora ds. Osób Niepełnosprawnych. Po tym wpisie: „Podpisuję, gdyż zarzuty wobec Pani Małgorzaty są kłamstwem”, Barbara Stachowicz została ukarana przez ówczesnego kanclerza UP, Krzysztofa Wąsowicza naganą, karą finansową oraz przesunięciem na inne miejsce pracy i to na trzy miesiące przed planowaną emeryturą. Karę nałożoną na Barbarę Stachowicz kanclerz motywował „nadużyciem uprawnień” oraz „naruszeniem dobrego imienia uczelni”. Pismo informujące o karze kończyło się stwierdzeniem, iż „powyższe może świadczyć również o poważnych zaburzeniach emocjonalnych uniemożliwiających prawidłowe wykonywanie obowiązków na zajmowanym stanowisku”.
Choć ostatecznie kara została z mocy prawa uchylona z uwagi na nieodrzucenie w terminie 14 dni złożonego przez Barbarę Stachowicz sprzeciwu, pisma w tej sprawie skierowane do rektora prof. Piotra Borka pozostały bez odpowiedzi.
W styczniu 2022 roku Barbara Stachowicz przeszła na emeryturę.
Prof. zw. Grzegorz Przebinda, jeden z najwybitniejszych polskich filologów, rusycysta, historyk idei, tłumacz, m.in. Mistrza i Małgorzaty Bułhakowa, z zamiłowania maratończyk. Pokonał jak dotąd 20 maratonów w 16 krajach na 3 kontynentach. Od kilkudziesięciu lat związany z Uniwersytetem Jagiellońskim. Był wieloletnim dyrektorem Instytutu Filologii Wschodniosłowiańskiej UJ, obecnie jest kierownikiem Katedry Kultury Słowian Wschodnich. W latach 2012 – 2020 sprawował funkcję rektora Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Stanisława Pigonia w Krośnie (obecnie Państwowa Akademia Nauk Stosowanych). Członek Komisji Wschodnioeuropejskiej PAU i Rady Naukowej Instytutu Jana Pawła II KUL. Redaktor naczelny Wydawnictwa Naukowego Pigonianum i rocznika „Studia Pigoniana”, członek Komitetu Redakcyjnego kwartalnika „Przegląd Rusycystyczny”. Autor projektów badawczych, organizator i uczestnik wielu krajowych i międzynarodowych konferencji, sympozjów, seminariów i spotkań. Profesor Grzegorz Przebinda jest autorem ponad 400 publikacji naukowych i popularnonaukowych w języku polskim, rosyjskim, ukraińskim, białoruskim, francuskim, angielskim, czeskim, w tym książek na temat kultury i historii Rosji, Ukrainy i Białorusi, takich m.in. jak Od Czaadajewa do Bierdiajewa. Spór o Boga i człowieka w rosyjskiej myśli filozoficznej 1832–1922, Większa Europa. Papież wobec Rosji i Ukrainy, Między Moskwą a Rzymem. Myśl religijna w Rosji XIX i XX wieku, Piekło z widokiem na niebo. Spotkania z Rosją 1999–2004, From Chaadayev to Solovyov. Russian Modern Thinkers between East and West, Ostatnia wojna Putina. Rozprawa filologa z Rosją.
W latach 80. XX wieku związany z opozycją solidarnościową, publikował w wydawnictwach podziemnych teksty i wywiady dotyczące między innymi rosyjskiego ruchu dysydenckiego.
W uznaniu wielu zasług w zakresie pracy naukowo-badawczej, tłumaczeniowej i organizacyjnej prof. Grzegorz Przebinda został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2015) i Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2018). Otrzymał również Nagrodę Polcul za „współpracę polsko-rosyjską w walce o demokrację” (1991), a także Nagrodę Prezydenta Miasta Krosna „Za zasługi dla Krosna” (2018).
Prof. Grzegorz Przebinda był też związany z Uniwersytetem Pedagogicznym. W 2020 r. został wybrany do Rady Uczelni UP na czteroletnią kadencję. Wiosną 2021 r. podpisał się pod petycją skierowaną do rektora Piotra Borka o cofnięcie szkodliwych decyzji kadrowych i rozpoczęcie dialogu ze społecznością akademicką. Wkrótce po tym zainicjował rozmowy o odwołanie rektora. Bezpośrednim powodem były kolejne zwolnienia pracowników w ramach „restrukturyzacji”, odbywające się z naruszeniem prawa pracy i niekonsultowane z przewodniczącymi rad dyscyplin i dyrektorami instytutów. Po tym, jak wniosek nie uzyskał minimalnej akceptacji większości członków Rady Uczelni, rektor Borek odwołał prof. Przebindę, stwierdzając „wygaśnięcie jego członkostwa” w Radzie Uczelni.
Sprawa znajduje się obecnie z powództwa odwołanego prof. Grzegorza Przebindy w sądzie cywilnym w Krakowie.
Dr MICHAŁ APOLLO, związany z uczelnią od roku 2001. Był studentem, doktorantem, a w 2015 roku został zatrudniony w Instytucie Geografii. Zawsze aktywnie działał w wielu strukturach Uniwersytetu Pedagogicznego, był m.in. członkiem Zarządu Samorządu Doktorantów, a także senatorem z głosem stanowiącym. Zaangażował się też w działalność obrony praw pracowniczych i został jednym z wiceprzewodniczących Związku „Inicjatywa Pracownicza”, co w konsekwencji zmusiło go do odejścia z pracy.
Michał jest entuzjastą nauki (obszar badań: system człowiek – środowisko wysokogórskie), podróżnikiem (odwiedził ponad 50 krajów na 6 kontynentach), alpinistą (kilka nowych dróg wspinaczkowych, w tym pierwsze wejście na dwa niezdobyte szczyty w Himalajach: w 2006 r. Masala Peak, a w 2012 r. Forgotten Peak – na obu wywiesił dumnie flagę Uniwersytetu Pedagogicznego), ultramaratończykiem (m.in. ukończony bieg 100-milowy, wbiegł na najwyższy szczyt Ameryki Południowej, Aconcaguę w 7h, najwyższy szczyt Dominikany, Pico Duarte w 10h oraz najwyższy szczyt Borneo, Mount Kinabalu w 5h), nurkiem (AOWD), fotografem (kilka wystaw fotograficznych), popularyzatorem nauki (kilkaset wykładów popularnonaukowych) i działaczem organizacji pozarządowych.
Dr Michał Apollo jest członkiem zwyczajnym Global Justice Program na Uniwersytecie Yale (New Haven, USA), naukowcem wizytującym na Uniwersytecie Hainan – Arizona State University Joint International Tourism College (Haikou, Chiny), Center for Tourism Research na Uniwersytecie Wakayama (Japonia). Ukończył też studia podyplomowe Global Development w Instytucie Studiów Regionalnych i Globalnych na Uniwersytecie Warszawskim.
Dr Michał Apollo jest autorem i współautorem kilkudziesięciu artykułów w renomowanych czasopismach (głównie Q1 i Q2) oraz sześciu książek (m.in. Routledge, Edwin Edgar, Channel View, Springer). Wskaźniki metryczne: IH 17; Cytowania: 825; Suma IF: 90; suma punktów MNiSW: 3628. Jest także członkiem zarządu międzynarodowej organizacji Academics Stand Against Poverty (ASAP) zarejestrowanej w New Haven (USA), która ostatnio zaangażowała się w zakończoną sukcesem akcję dołączenia Unii Afrykańskiej do państw G20. Jest również edytorem dwóch czasopism międzynarodowych Frontiers in Sustainable Tourism (Social Impact of Tourism) oraz Journal of ASAP, a także edytorem serwisu YouTube Yale Global Justice Program, dla którego tworzy filmy z udziałem najlepszych naukowców świata (wśród nich są m.in. Noam Chomsky, Jeffry Sachs, Thomas Pogge).
Wieczorem, 18 stycznia 2022 roku Michał Apollo otrzymał telefon od pracownika administracyjnego UP Kraków, który został poproszony przez władze Uniwersytetu o przekazanie mu następującej wiadomości: Michał, zostałem poproszony o przekazanie Ci, że zostaniesz zwolniony dyscyplinarnie, ale jeśli napiszesz pismo do Rektora o zwolnienie się, to rozwiązanie umowy nastąpi za porozumieniem stron. Pomimo ochrony związkowej (wiceprzewodniczący związku), widząc jej pozorność i mając świadomość trudności w znalezieniu pracy w przypadku zwolnienia dyscyplinarnego, 31 lutego 2022 r. dr Michał Apollo zwolnił się sam za porozumieniem stron, rezygnując jednocześnie z przysługującej mu odprawy. Sprawa została zgłoszona na policję z prośbą o dołączenie do akt postępowania prokuratorskiego; obie instytucje nie podjęły żadnych działań. 1 marca 2022 roku dr Michał Apollo został zatrudniony w Uniwersytecie Śląskim w Katowicach, gdzie już w pierwszym roku pracy otrzymał stypendium. Spędził ponad 2 miesiące na Uniwersytecie Yale (pierwsza 10 Listy Szanghajskiej), był też na stażach i prowadził badania w Nepalu oraz malezyjskim Borneo. Otrzymał również grant NCN.
Mgr Monika Topolnicka-Stolzman, absolwentka Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pracę w Wyższej Szkole Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie rozpoczęła tuż po studiach w 1997 roku. Początkowo została zatrudniona w Dziale Służb Pracowniczych, a od 1999 roku objęła samodzielne stanowisko ds. organizacji i zarządzania, zajmując się sprawami organizacyjno-prawnymi w Biurze Rektora. Brała aktywny udział w administracyjnej obsłudze przekształceń uczelni, w tym także kolejnych zmian jej nazw. W 2002 roku współtworzyła pierwszy plan rozwoju uniwersytetu. Była współinicjatorką i organizatorką uruchomienia Kancelarii Uczelni. W 2005 roku weszła w skład zarządu powstałego w uczelni nowego Związku Zawodowego Pracowników UP. 1 stycznia 2009 roku została powołana na stanowisko Kierownika Działu Nauczania i Współpracy z Oświatą.
Jej wysokie kompetencje zawodowe sprawiły, że stała się osobą niezastąpioną na tym stanowisku, a pomoc, okazywana wielu dyrektorom instytutów i kierownikom katedr, obejmująca między innymi dzielenie się nowatorskimi pomysłami w zakresie tworzenia nowych kierunków studiów, jest nie do przecenienia. W 2016 roku Monika Topolnicka-Stolzman została Kanclerzem Uniwersytetu Pedagogicznego im. KEN w Krakowie. Była pierwszą kobietą na tym stanowisku. W uczelni pracowała 24 lata. Została zwolniona z pracy 31 stycznia 2022 roku w związku z tzw. „restrukturyzacją”. Jak zeznał na jednej z rozpraw sądowych były kanclerz UP Krzysztof Wąsowicz, Monika Topolnicka-Stolzman została zwolniona jako jedna z osób z tzw. „listy Fróga”. To właśnie Jan Władysław Fróg, przewodniczący uczelnianego Związku Zawodowego „Solidarność” miał dostarczyć rektorowi Piotrowi Borkowi wykaz pracowników do zwolnienia, sam kanclerz musiał tylko znaleźć powód zwolnienia.
Obecnie mgr Monika Topolnicka-Stolzman pracuje w krakowskiej Fundacji Synergia plus, świadczącej pomoc psychologiczno-pedagogiczną dla dzieci i dorosłych.
Jej sprawa przeciwko uczelni o zmianę powodu zwolnienia i odszkodowanie toczy się w Sądzie Pracy.
Dr hab. NINA PODLESZAŃSKA, literaturoznawczyni, specjalistka w zakresie literatury hispanojęzycznej i iberoamerykańskiej, tłumaczka. Autorka książek i publikacji o współczesnej literaturze hispanojęzycznej. Należy do grona najważniejszych polskich badaczy z tej dziedziny. Recenzentka rozpraw doktorskich i habilitacyjnych, współorganizatorka i uczestniczka konferencji naukowych o zasięgu krajowym i międzynarodowym oraz spotkań z twórcami hispanojęzycznymi. Współpracuje z wieloma uniwersytetami krajowymi i zagranicznymi oraz z takimi znaczącymi instytucjami kultury, jak Instytut Cervantesa w Krakowie i Festiwal Conrada. W latach 2005 – 2021 była zatrudniona w Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie, początkowo na stanowisku adiunkta, a od 2014 roku – na stanowisku profesora uczelni. W okresie od 2014 do 2017 r. sprawowała funkcję zastępczyni dyrektora Instytutu Neofilologii ds. filologii hiszpańskiej, pełniła także rolę opiekunki Studenckiego Koła Naukowego Hispanistów.