1) Pan Rektor Borek lubi chwalić się swoimi licznymi osiągnieciami. 16 kwietnia br. poinformował opinię publiczną, że (cytując za Gazetą Wyborczą) władze UKEN są już “po rozmowach z prorektorem Collegium Medicum UJ, który wyraził chęć pomocy w zakresie zajęć z anatomii praktycznej, czyli zajęć prosektoryjnych”. Wypowiedź ta skłoniła prorektora UJ ds. Collegium Medicum, prof. Tomasza Grodzickiego, do opublikowania oświadczenia, w którym czytamy, że “UKEN wystąpił do Collegium Medicum UJ z propozycją współpracy w zakresie organizacji zajęć z anatomii dla studentów kierunku lekarskiego UKEN, natomiast do tej pory nasza uczelnia nie zawarła żadnego porozumienia w tej sprawie, jak również nie widzi takiej możliwości w najbliższej przyszłości”. Trudno tę sytuację interpretować inaczej niż niefortunne, niepotrzebne i niekorzystne dla rozwoju UKEN palenie mostów w relacjach z Collegium Medicum wskutek nieudolności władz i ich — nazwijmy to oględnie — luźnego podejścia do prawdy.
2) Może niektórzy zastanawiają się, co stało się z kilkunastoma skargami złożonymi do Uczelnianej Komisji Wyborczej po wyborach na rektora UKEN. Jak było do przewidzenia, wszystkie skargi zostały odrzucone. W pismach do osób skarżących Przewodniczący UKW, prof. Wojciech Bąk, nie odniósł się merytorycznie do treści poszczególnych skarg, poprzestając na deklaracjach, że wszystko odbywało się transparentnie i zgodnie z przepisami. Dotyczyło to również wyrażanej przez część osób wątpliwości co do użytej w trakcie wyborów karty do głosowania: otóż zdaniem prof. Bąka brak możliwości głosowania “przeciw” w niczym nie przeszkadzał, bo przecież karta zawierała opcję “wstrzymuję się”, a więc elektor mógł wyrazić swoją wolę. Skoro tak, to po co karta do głosowania w II turze zawierała opcję “przeciw”? Przecież zgodnie z interpretacją UKW głos przeciw oznacza to samo, co głos wstrzymujący się. Porażająca logika.
To jednak nie wszystko. Jakież było nasze zdziwienie, kiedy 9 kwietnia br. Senat przyjął w ekspresowym tempie poprawkę do Regulaminu głosowania w sprawie udzielenia rekomendacji kandydatom na stanowisko dyrektora instytutu, która to poprawka polegała na dodaniu osobnego wzoru karty do głosowania w przypadku, gdy na stanowisko kandyduje tylko jeden kandydat. (Nota bene poprawka została dodana w momencie, kiedy w niektórych instytutach odbyły się już głosowania, a na stanowisko kandydowała tylko jedna osoba — czyli w trakcie trwającego procesu udzielania rekomendacji.) UWAGA: dodany wzór karty zawiera opcję głosowania przeciw. Przecież w ten sposób władze Uczelni, w tym Senat, potwierdziły de facto, że w wyborach na rektora użyty został błędny wzór karty do głosowania. A to z kolei przeczy twórczej interpretacji Regulaminu wyboru rektora przedstawianej w odpowiedziach na skargi wyborcze przez Przewodniczącego Bąka. Przy okazji pozdrawiamy uczelnianą Panią Mecenas, która niewątpliwie opiniuje wszystkie tego typu regulacje wewnątrzuczelniane, jak również odpowiedzi na skargi wyborcze. Zgodnie ze swoją najlepszą wiedzą.
3) I na koniec sprawa nie tylko bulwersująca, ale po prostu absurdalna, a mianowicie kolejne zmiany w organizacji Wydziału Pedagogiki i Psychologii. Niemal równo rok temu, 12 maja 2023 roku, zamieściliśmy na tej stronie wpis zawierający kalendarium przekształceń rzeczonego Wydziału. Ponieważ władze ogłosiły właśnie kolejną restrukturyzację, pozwolimy sobie przytoczyć w skróconej formie ubiegłoroczne kalendarium, dodając na końcu najnowszy epizod. Do Państwa indywidualnej refleksji pozostawiamy kwestię oceny racjonalności działań obecnych władz. My jej nie dostrzegamy (oprócz, rzecz jasna, kolejnych okazji do pozbywania się niewygodnych pracowników oraz przydzielania funkcji kierowniczych wiernym pomagierom obecnych władz).
1 października 2019 roku: przestaje funkcjonować Wydział Pedagogiczny (WP), a Rada Dyscypliny Pedagogika zostaje włączona do Wydziału Nauk Społecznych.
7 września 2020 roku: z Wydziału Nauk Społecznych zostaje wyodrębniony Wydział Pedagogiki i Psychologii (WPiP). To jedna z pierwszych decyzji podjętych po objęciu funkcji rektora przez prof. dr. hab. Piotra Borka.
Z chwilą powołania Wydziału Pedagogiki i Psychologii, w jego ramach funkcjonowało pięć instytutów: 1) Instytut Pedagogiki Przedszkolnej i Szkolnej (IPPiS) 2) Instytut Pedagogiki Specjalnej (IPS) 3) Instytut Nauk o Wychowaniu (INoW) 4) Instytut Spraw Społecznych (ISS) 5) Instytut Psychologii (IPsych.).
25 stycznia 2022 r.: w myśl zarządzenia rektora UP (Zarządzenie Nr R.Z.0211.3.2022), z dniem 1 lutego 2022 r., cztery spośród pięciu instytutów WPiP ulegają przekształceniom. Zmieniono nazwy instytutów oraz ich wewnętrzną strukturę. Instytut Pedagogiki Przedszkolnej i Szkolnej (IPPiS) przekształcono w Instytut Pedagogiki Przedszkolnej i Wczesnoszkolnej (IPPW); Instytut Pedagogiki Specjalnej (IPS) – w Instytut Pedagogiki Specjalnej, Szkolnej i Kształcenia Nauczycieli (IPSKN); Instytut Nauk o Wychowaniu – w Instytut Pedagogiki Społecznej i Wsparcia Rodziny (IPSWR); Instytut Spraw Społecznych (ISS) – w Instytut Spraw Społecznych i Zdrowia Publicznego (ISSZP).
Równocześnie rozwiązano niemal wszystkie katedry funkcjonujące w ramach instytutów i powołano nowe. Zaszły liczne roszady dotyczące przynależności pracowników do instytutów i katedr.
3 marca 2022 r.: Rektor Borek rozwiązuje stosunek pracy z wieloletnimi pracownikami Wydziału. Trzeba zaznaczyć, iż zwalniani pracownicy reprezentowali specjalności szczególnie chętnie wybierane przez studentów, zarówno na poziomie studiów magisterskich, jak i podyplomowych. Ich działania były wysoko oceniane przez studentów.
8 marca 2022 r.: Rektor Borek ogłasza finalizację procesu restrukturyzacji w UP i „przejście do fazy rozwoju” (komunikat rektora Nr R.K. 0211.5.2022). A tymczasem w fazie rozwoju:
27 kwietnia 2023 r.: kolejna zmiana w strukturze organizacyjnej Wydziału (Zarządzenie Nr R.Z.0211.44.2023). Od 1 października 2023 r. w miejsce trzech instytutów (Instytutu Pedagogiki Przedszkolnej i Wczesnoszkolnej, Instytutu Pedagogiki Specjalnej, Szkolnej i Kształcenia Nauczycieli oraz Instytutu Pedagogiki i Wsparcia Rodziny) powstają dwa: Instytut Pedagogiki i Instytut Pedagogiki Specjalnej.
9 kwietnia 2024 r.: zgodnie z Zarządzeniem R.Z.0211.21.2024 nastąpiło połączenie Instytut Pedagogiki (IPe) oraz Instytutu Pedagogiki Specjalnej (IPSp), a w ich miejsce utworzono Instytut Pedagogiki (IPp). Struktura nowego Instytutu ma zostać ustanowiona w drodze odrębnego zarządzenia Rektora do 31 maja
2024 roku. Kwestie prowadzenia kierunków studiów przez Instytut Pedagogiki (IPp) mają zostać zostaną uregulowane odrębnym zarządzeniem Prorektora ds. Kształcenia i Rozwoju.
1 odpowiedź na “Sprawy bieżące”
1. Czym kierują się władze uczelni likwidując te kierunki? Z pewnością mają bardzo skrupulatne prognozy jakich zawodów będzie brakowało. Sprawdzając prognozy na stronie http://www.barometrzawodow.pl możemy się dowiedzieć, że nieustająco będzie brakowało w całej Polsce pedagogów, pedagogów specjalnych, psychologów. Lekarzy również, ale czy tego zawodu można się nauczyć wśród koron zabytkowych drzew?…
2. Niektórym ludziom wydaje się, że manipulacje, intrygi, przekłamania, cwaniactwo są odzwierciedleniem inteligencji. Inteligencję jednak można wykorzystywać w różny sposób. W dobry i w zły. Przestępcy, przywódcy totalitarni też są inteligentni i to żadna ich nobilitacja. Człowiek powinien być dobry dla innych. Religia nie jest do tego, żeby przy jej pomocy manipulować innymi ludźmi poprzez udawanie dobrego. Religia ma autentycznie kształtować nasze serca na dobre i umysły na myślące, niezależne, refleksyjne.
3. Wszelkie stawianie człowieka przed brakiem możliwości wyboru, brak dyskusji, decyzje nie uznajace sptrzeciwu, niszczenie prywatnej przestrzeni, czasu, działania, trybu życia, brak szacunku do kwalifikacji, osiągnięć (każde państwo wydaje na wyksztalcenie ludzi ogromne pieniądze; lekceważenie tego to marnotrawstwo) czyli pracy i miejsca pracy poprzez trudne do udowodnienia manipulacje, kłamstwa, szantaże i wiele, wiele więcej nieuchwytnych często zachowań, to nie jest wyraz mądrości i siły tylko przemoc psychiczna, a ta jak każda przemoc jest przestępstwem. Sygnałem ostrzegawczym jest bunt ofiar poprzez smutek, choroby, sprzeciw, zdziwienie, szok. Nie ma takiej idei, która usprawiedliwiałaby takie postępowanie z innymi ludźmi. To wstyd dla każdego, kto źle traktuje kogokolwiek wycierając sobie przy tym usta wiarą katolicką. Proszę wszystkich tych, którzy wierzą w to, że dla dobra jakiejś sprawy trzeba się pewnych ludzi pozbyć, by odpowiedzieli sobie na pytanie: czy Jezus tak by zrobił? Polecam wszystkim lekturę Tomasza a Kempis “O naśladowaniu Chrystusa”. Nie mylmy sobie owczego pędu z wielkanocnym barankiem… Nie dajmy sobą manipulować. Zabawna opowieść w “My Fair Lady” (czy w “Pigmalionie”, “Pretty women”) o profesorze fonetyki, który prostą dziewczynę postanowił wychować tak, by mogła wkroczyć na salony, w rzeczywistości może stać się karykaturą, w której aktor porusza marionetką za pomocą sznurków przyczepionych do… krzyżaka…